Eg orkar ikkje borgarskap og borgarlege tradisjonar. Eg kan ikkje utstå å pynte meg og eig korkje dress eller bunad. Spesielle høgtider som 17. mai eller jul berre rømmer eg vekk frå. Den liberale ryggmergsrefleksen min går tvert mot hierarki og klamme reglar for å ha reglar. Eg likar heller ikkje bråk og støy, og eg får fnatt av bergensk eksepsjonalisme og brautande bergensarar som skal fortelje folk som ikkje bryr seg, om kor spesiell byen er. Med andre ord er bogekorpsa den perfekte fienden min, attmed den parodiske 17. mai-feiringa med menn som går stolte rundt i byen i høge hattar og lange sløyfer.