Filmar og forteljingar frå eit spesifikt, lokalt miljø kan godt appellera internasjonalt gjennom si indre kraft og tematikk som overskrid alle grenser. Om ein freistar å destillera det universelle i historia, for så å kommersialisera destillatet, er ein likevel oftast garantert eit produkt som ikkje smakar noko(n). Slik er det med «The Girl in the Spider’s Web», ein thriller som til forveksling liknar ein Bolia-reklame når det gjeld både estetikk og logikk.