«Ett sekunds lykke» tar oss tilbake til den kinesiske kulturrevolusjonen (1966–76), og gjev eit glimt av tilværet i arbeidsleirar ved den veldige Gobi. Den filmatiske retorikken er både tilbakehalden og litt gammalmodig, men korkje ei forsonleg forteljing eller den abstrakte venleiken til solglitrande sanddyner, kan skjula at dei tvangsskapte menneskesamfunna er like livsfornektande som ørkenen. Handlinga krinsar om kinoen og det eine tillatne (og difor populære) kulturinnslaget i leirane: vising av propagandistiske spelefilmar og filmaviser. Filmen er basert på ein roman av Geling Yan, men miljø og karakterar kunne òg vore henta frå regissør Zhang Yimou (fødd 1951) si personlege historie. «Ett sekunds lykke» skil seg i mangt frå dei fargesterke filmane han fekk eit internasjonalt gjennombrot med for 30 år sidan.
I «Ett sekunds lykke» er Zhang Yimous bodskap omskriven med påhalden penn.
Sensurert kritikk
