Dei siste åra har økopoesi, altså poesi som på ulike måtar reflekterer over det økologiske, vore ein vesentleg del av samtidslitteraturen. Ei grein av denne litteraturen interesserer seg for mennesket, og korleis mennesket heng saman med alt anna som det er omgjeve av. At me på eine sida er tenkande og reflekterande, og på den måten står utanfor verda, samstundes som me gjennom kroppane våre er like mykje ein del av den fysiske verda som steinar eller komposthaugar.
Gunstein Bakke går inn i brytinga mellom instinkt og tenking.
Grensegang
