Pedro Almodóvar er Almodóvar, også når han tar tak i den spanske borgarkrigen.

Almodóvars feministiske DNA

MANGE ROLLER: Bilderetorikken er tydeleg, men i «Parallelle mødre» må Ana (Milena Smit) og Janis (Penélope Cruz) begge prøva å gå i den andre sine sko. FOTO: YMER MEDIA

Pedro Almodóvar er den moderne meisteren av melodrama. I 45 år har han laga fargesterke filmar fylde med lengt, kjærleik, sjalusi og familieløyndomar. Melodrama blir ofte feilaktig oppfatta som ein sjanger for upolitiske kunstnarar, men ingen som har sett Almodóvars kvinnedominerte forteljingar med sitt galleri av kioskforfattarar, hushjelper, prostituerte, transmødrer og vellystige nonner, kan vera i tvil om at filmane snur opp ned på maskulin makt og borgarlege samfunnsideal. Særleg sant er det for Spania under general Francisco Franco, diktatoren som hadde styrt Spania i ti år og som skulle styra i 26 år til, då Pedro Almodóvar vart fødd i 1949.

Film