Det er jo ein temmeleg barokk idé å kryssklippa scener frå sitt eige liv med scener frå den svenske krigarkongen Karl 12. (1682–1718) sine gjerningar, slik Thorvald Steen gjer i diktboka «Kveita». Og dette er heller ikkje særleg vellykka. Men ut av dette feilsteget veks det ei interessant gjenoppliving og fornying av ein for lengst avvikla del av lyrikken.
Flyndre: Thorvald Steen drar nokre pussige linjer mellom seg sjølv og Karl 12.
Kongen og eg
