I dei gamle jærhusa var det to ytterdører, ei mot tunet, fjøset og låven, ei anna mot hagen. Dei kalla henne gatedøra, endå det aldri hadde vore noka gate utanfor, berre ein hellelagd gang bort til ein liten port i steingjerdet ut mot bygdevegen. Sidan skifta dei om til ein annan byggjeskikk. Frå no av måtte alle som ville ut i hagen, først runda to trekkfulle hushjørne. Eg har ofte tenkt at barndomsheimen min ville vore mykje meir harmonisk dersom me kva tid som helst kunne ha opna ei dør i daglegstova og gått rett ut i solskinet i graset og skuggen under trea.
Det som er herleg for auga mine, er like herleg når eg ikkje ser det.
Rom eg går inn i
