I Stig Claessons roman «Att resa sig upp och gå» fra 1971 gjør en mann nettopp det. Han heter Pär, og en dag da han sitter ved kjøkkenbordet med kona si, sier hun noe fornærmende – og han reiser seg og går. Han driver videre ut i Europa, til han til slutt havner i en liten italiensk by, der romanens forteller befinner seg.
Mødrene har grett: Svensk samtidslitteratur makter å huse det som ikke rommes i morsrollen.