Når eg les bøker frå gamle dagar, slår det meg ofte at tenkjemåtar som gjeld for å vera typisk moderne, var sterkt framme i samfunnsdebatten då òg. Som korleis barndomen formar det vaksne mennesket, slik den russiske forfattaren Fjodor Mikhajlovitsj Dostojevskij har skildra det i «Karamasovbrørne» frå 1880.