Fredagskveld og vi står i et gammelt fabrikklokale i Bergen. På gulvet ligger ei japansk kvinne og skriker i en mikrofon. Bak trommene er en langhåret fyr med kulemage, i baris og bare undiken. Som den lydfølsomme fjelljenta jeg har blitt, er øreproppene presset så dypt inn i ørene at de nesten gnir mot hverandre inne i kraniet ... Å se en grindcorekonsert er som en blanding av en brasiliansk voksing, en rotfylling og en kaffekvern. Helt fantastisk altså, men det er samtidig greit at konsertene bare varer et kvarter.