Her om dagen annonserte rektor for lærarkollegiet at skolen skal utsettast for tilsyn, for å sjekka om me «arbeider systematisk med optimalisering av elevane sitt læringsutbytte». Reaksjonane varierte frå latter til resignerte skuldertrekk, og nokre kunngjorde at det var på tide å gå av med pensjon. Min første tanke var at dette er jo sjølve jobben vår, berre uttrykt på ein vanskeleg måte. Kva trur desse byråkratane at me held på med til dagleg?
Frå samfunnsstyring til detaljstyring.