Ein ung forfattar gjev ut fire romanar som blir hylla for at dei med poetisk venleik skildrar mennesket i sine mest fråstøytande figurasjonar. Så døyr han, heilt plutseleg, av hjartesvikt. Og i papira etter han finn ein så eit uferdig manus som skildrar mennesket på sitt aller vakraste.
På sitt vakraste: Ei avrunding på ein elles temmeleg uforsonleg forfattarskap.
Ei strime av lys
