Artikler
Flannery O’Connors bråkete univers er fylt av blinde og døve, falske profetar og struttande påfuglar.
Torild Wardenær lèt poesien romme både polemikk og elegi.
I Helle Haugsgjerds roman må både barndom og familieliv byggjast etter instruksjonar.
Draumejobben
Karrierekluss og ukomplisert moro i bemanningsbyråfabel for barn.
Huda er ei scene i Bjørn Rasmussens sprelske, sprengjande skrift.
I Eivind Buenes nye roman får ein atonal fanfare gjalle over utopisk harmoni.
Joakim Kjørsvik gjer ei eldgamal form til moderne praksis.
Puslespelarbeid
Eirik S. Røkkum synest det er rart at ikkje alle poetar driv med gjendikting.
Anne Berest skriv eksistensielt og underhaldande om tyngda i jødisk historie.
Tvilsame vennar og stilig sjongleringskunst med dovendyret Dagfinn.
Samantha Harveys romferdsroman er stille fortryllande.
Einsam trollmann
Alexander Slottens barnebokdebut er sjarmerande ivrig, om enn ikkje så slitesterk.
Ane Nydal lever i tru på at alt som gjer vondt, vil lindrast, viss det får gro til ein tekst.
I David Peaces dokumentariske romanar er fotballen både besettelse og kollektiv kraft.
Erlend Kaasas noveller er modne og innsiktsfulle – og litt tamme.
Ute i verda
– Gratulerer som månadens poet! Når kom dette diktet til deg, og kva sprang det ut frå? –Tusen takk! Dette var overraskande og stor stas. Eg hadde eigentleg gløymt dette diktet, eg, heilt til meldinga kom. Men kva det sprang ut frå, har eg ikkje gløymt, for eg var nærmast krakksittande ei tid i haust fordi ein muskel slo seg vrang. Dette kom brått og samme dagen som eg omsider hadde fått rota meg til å melde meg inn i eit treningssenter. I staden måtte eg altså roe ned og melde meg litt ut. Nå kan eg le av det, for det gjekk over, men medan det sto på, gjekk eg ikkje mange metrane før eg måtte hekte meg nedpå ein plass.
I Oddmund Hagens stilsikre nye novelle fører ein sjølverklært folkefiende ordet.
85 års røynsle med bambus og rosin.
Anne Carsons tidlege prosadikt gir små frampeik til ein kaleidoskopisk forfattarskap.
Svik eller svikt
– Gratulerer med utmerkinga som månadens poet! Kva rolle spelar poesien i livet ditt? – Takk! Det var ei gledeleg overrasking. Eg er veldig glad i poesi, hovudsakleg som lesar, men i periodar lid eg også av skriving. Over tid har eg skaffa meg ei betydeleg mengd diktbøker. Vel å merke er det ikkje alltid så lett å få auge på dei blant dei andre bøkene, du veit, sidan diktsamlingar er relativt smale. – Når og kor (og korleis) skriv du dikt? Om morgonen, på natta? Med penn og papir eller pinne i sanden? På mobil eller post-it-lappar? – Eg skriv dikt på tysdagar! I det minste kjennest det sånn. Eg vekslar mellom å skrive med penn og papir og på pc/mobil. I tillegg skriv eg i draume (ikkje i søvne).
Bruce og begeistring med Petter Stordalen.
I Alice Oswalds «Minnesmerke» skin Iliadens krigsskildringar gjennom og inn i vår tid.
Meteor Forlag løftar blikket frå vår eigen bokfauna og leitar fram spekulative skattar til utgiving på norsk.
Ute av syne, inne i sinn
Andre bok om Karin og Hesten kombinerer omgrepslære og eksistensiell omvelting på kløktig vis.
I Juli Mins romandebut er det sidespora frå reisa bakover i tid som gjer størst inntrykk.
Ragnar Aalbu gir elefanten ein tydeleg funksjon i si siste bok.
