Artikler
Alexander Slottens barnebokdebut er sjarmerande ivrig, om enn ikkje så slitesterk.
Ane Nydal lever i tru på at alt som gjer vondt, vil lindrast, viss det får gro til ein tekst.
I David Peaces dokumentariske romanar er fotballen både besettelse og kollektiv kraft.
Skuggekjensler
Erlend Kaasas noveller er modne og innsiktsfulle – og litt tamme.
Ute i verda
I Oddmund Hagens stilsikre nye novelle fører ein sjølverklært folkefiende ordet.
85 års røynsle med bambus og rosin.
Spreidd orden
Anne Carsons tidlege prosadikt gir små frampeik til ein kaleidoskopisk forfattarskap.
Svik eller svikt
Bruce og begeistring med Petter Stordalen.
I Alice Oswalds «Minnesmerke» skin Iliadens krigsskildringar gjennom og inn i vår tid.
Neste planet
Meteor Forlag løftar blikket frå vår eigen bokfauna og leitar fram spekulative skattar til utgiving på norsk.
Andre bok om Karin og Hesten kombinerer omgrepslære og eksistensiell omvelting på kløktig vis.
I Juli Mins romandebut er det sidespora frå reisa bakover i tid som gjer størst inntrykk.
Ragnar Aalbu gir elefanten ein tydeleg funksjon i si siste bok.
Årstidsdikt
– Gratulerer som månadens poet! Det er ikkje lite! Kor og når og kvifor skriv du dikt? – Tusen takk! Det er veldig gledeleg! Dei fleste dikta mine har nok blitt født om morgonen, før daglydane tar til. Eg kan finne på å skrive kor det måtte være, på reiser, tog, på kafé, på pub, på ein stubbe til fjells, eller i skogen nedanfor hagen – og sjølvsagt ved stovebordet heime. Diktinga er til hjelp for meg, blant anna for å klårne kjensler, tankar og idear som oppstår. Den kan bidra til å sette ting inn i større samanhengar. – ‘Høsthørt’ heiter diktet ditt – og det kjem godt tima til årstida. Kva kjenneteiknar hausten for deg? – Hausten er nok den årstida eg set mest pris på. Det å trekke inn, også i seg sjølv, og dvele og reflektere over livets før, no og sidan, gjer godt, særleg når fargespekteret ute samtidig er så mangfaldig. – Diktet fekk meg til å sende ein tanke til den angloamerikanske imagismen, men også til dei japanske haikudiktarane.
Heidi Furres nye roman er skrive etter ein sorglogikk som er både forvirrande og rørande.
James Rebanks vil skrive eit bibliotek av bøker om vanlege folk. I årets bok har han tatt inn hos ein ærfuglvaktar på Vega gjennom ein heil vår.
«Den fantastiske bus» er ein framtidsfabel, ein dødsfabel og ei feiring av fantasien.
I eventyrland
Jan Kjærstad lèt forteljaren sin sveve i sosialdemokratiets fall.
Er verda meir klar for EU-romanen til Dag Solstad no?
Carl Frode Tiller søkjer etter samhald og forsoning i sosialdemokratiets krisetid.
Om Gunnhild Øyehaug: «Byrjar å nappe ut alle sidene frå boka»
Åra går
Tida akselererer og tankekrafta eskalerer i femte band av Solvej Balles sjubokserie.
Didier Blonde trakkar opp spora etter Cora Sandel i Paris – og etter ein ung manns reise til Oslo i 1980-åra.
Finn deg ein venn som les deg slik Marilynne Robinson les Bibelen.
