Det var den tidi eg fór ikring på bygdene og skodde hestar. Eg stod på eit gardstun i Skjolden i det regnfatige Indre Sogn, og eg skoda dei himmelhøge fjelli kring fjordarmen og vatnet og bygdi, og eg vart vare eit par eirgrøne småe bøter høgt uppe i eine bergasida, og eg sa det ved bonden at dit upp var det vel berre geitene som våga seg? – Han drog på det, bonden. – Nei, han trudde ikkje at geitene kom so høgt, svara han, men i gamle dagar våga nok husmannskjæringane seg til å klive upp for å skjera graset!