Frå kjøkkenglaset til farmor sitt gamle hus i Eltvik, har ein orkesterplass til horisonten; linja som skil jorda og havet frå himmelen. Dette utsynet har vore det same i uminnelege tider. Frodige sletter som brått møter hav – så langt auget rekk. Lysstrålen frå fyrlykta på Svinøya. Lysa frå båtane, den jamne trafikken rundt Stadt. Himmelen tidvis så truande grå. Men andre gongar varm og glødande rosa; fyller hjartet med von.