I boka «Euroopan reuna» (1982) gjenfortel den finske diktaren Pentti Saarikoski ei scene han hugsar frå ungdommen: Ein ung, kvinneleg skøyteløpar trenar på den islagte idrettsplassen utanfor skulevindauget, og rektor syter straks for å få matta vindaugsrutene, så gutane i klasserommet ikkje skal kunne glo på beina hennar. Men elevane tek snart til å risse lærarfiendtlege slagord i det matta glaset, og snart vert bokstavane i slagorda til hòl ein kan kike ut gjennom, ut på det som finst utanfor.