Roman

Talens bruk

Kamel Daouds prisverdige roman om borgarkrigen i Algerie er for ­insisterande litterær.

Eivind Myklebust
LUKKA LAND: Kamel Daoud bryt med den tvungne gløymsla om den algeriske borgarkrigen. FOTO: Joel Saget, AFP/NTBLUKKA LAND: Kamel Daoud bryt med den tvungne gløymsla om den algeriske borgarkrigen. FOTO: Joel Saget, AFP/NTB

Kamel Daoud

Hurier

Omsett av Christina Revold

Cappelen Damm 2025, 383 sider

Når vi høyrer om Algerie­krigen her til lands, er det som regel frigjeringskrigen frå Frankrike (1954–1962) det er snakk om. Eit stykke ut i Kamel Daouds roman «Hurier» skildrar forteljaren eit minnesmerke etter krigen på eit torg i Oran. Ho omtalar minnekulturen etter denne «eneste anerkjente krigen» med spit i røysta, og forbannar fråværet av minne og monument etter krigen ho sjølv har overlevd, borgarkrigen som herja frå tidleg i 1990-åra og inn i det nye tusenåret – «Algeries sanne krig», som ho kallar den.

Du må være abonnent for å lese denne artikkelen

Bli abonnent

Bokmagasinet

Essay

På en reise til László Kraszna­hor­kais fødeby Gyula ble magien brutt. Først nå forstår jeg hvorfor.

Kommentar

Selv jug og skryt på bar er mer verdt enn kunstig intel­li­gens.

Verdensarkivet

På leting etter bilder til Bokma­ga­sinet, ducker det opp skatter som er på siden av saken, men for gode til ikke å deles. Her presen­teres et utvalg.