I barndomen sette eg dyr høgare enn menneske. Som elleveåring fekk eg fatt i ei lærebok i biologi, og kjensla av slektskap med alt levande blei løfta opp til kunnskap. Eg studerte nøye den handteikna illustrasjonen av slektstreet frå urcella i urhavet til alt som kan krypa og gå. Ein vaksen mann med sideskil sette energisk det eine beinet framføre det andre og vandra ut or plansjen øvst oppe til høgre.
