Den første kulturopplevinga eg kan minnast, var åtteårsdagen til søster mi i september 1954. Eg var fem, og respektfull tilskodar til ein flokk med store jenter som myldra frå rom til rom i det låglofta og langstrekte huset vårt, kledde seg ut med alt dei kunne finna i skåp og kott og framførte improviserte skodespel for einannan.

Ikkje søtt, ikkje surt, ikkje bittert – men salt. Solveig Aareskjold skriv om det ho sjølv vil i Klassekampen kvar laurdag.