Det var ein dåm av heilagdom over måten dei åtte sine eigne kroppar på.
Den første kulturopplevinga eg kan minnast, var åtteårsdagen til søster mi i september 1954. Eg var fem, og respektfull tilskodar til ein flokk med store jenter som myldra frå rom til rom i det låglofta og langstrekte huset vårt, kledde seg ut med alt dei kunne finna i skåp og kott og framførte improviserte skodespel for einannan.
Ikkje søtt, ikkje surt, ikkje bittert – men salt. Solveig Aareskjold skriv om det ho sjølv vil i Klassekampen kvar laurdag.
Få nyhetene som setter dagsorden, analysene som betyr noe og stemmene som teller. Abonner i dag.
Bli abonnent
