– I Klassekampen fredag tok fleire sentrale SV-arar til orde for at de må finne ein ny strategi, og at den de har no, ikkje har fungert godt nok. Er du samd?
– Sist landsstyret var samla, sa eg i talen min – både til media og i diskusjonen med landsstyret sine medlemmar – at vi inviterer til ein brei strategidiskusjon. Først og fremst fordi vi alltid må ha ein strategi som passar til tida vi står i: den politiske situasjonen og det politiske landskapet. Det ønskjer eg at skal vere ein brei prosess og diskusjon i partiet. Både på årsmøta, vidare i landsstyret, og ved at medlemmane blir inviterte inn til å ta viktige vegval og vere med i den diskusjonen. Det er jo saman vi kan utvikle laget som vi alle er ein del av.
– Synest du strategien til SV har vore vellukka det siste året?
– Vi har fått til mykje det siste året. Viss du går eitt år tilbake i tid, så er det jo då vi først klarte å lande den store sigeren med å stoppe gruvedrift på havbotnen, men òg kome vidare i arbeidet med å få ned forskjellane og styrkje fellesskapet i landet vårt. Over tid har vi jobba veldig systematisk for ei grøn og rettferdig omstilling, der vi skal kutte utslepp, men ikkje arbeidsplassar. Vi vil at det grøne skiftet skal vere noko vanlege folk tener på, ikkje taper på. Eg er veldig glad for at mykje av det vi har klart å få til tidlegare, blir bygd vidare på med den semja vi har i budsjettet no. Til dømes at vi har drive fram heilt konkrete grep og arbeid for å få på plass ei tannhelsereform.
– Kvifor trur du at Raudt har gått forbi SV og vorte eit større parti enn dykk på målingane?
– Eg trur det er fleire grunnar til det. Raudt gjer ein god jobb. Dei er dyktige og tydelege. Og så er det noko nytt med å ha ein utfordrar som sjølv er i ein maktposisjon. Det blir jo spennande å følgje med på vidare.
– Var det skuffande for deg at det vart ei splitting mellom partia under forhandlingane?
– Det var unødvendig, og det burde kunne vore unngått. Det var grunnen til at eg sa at vi måtte forhandle vidare, i staden for å leggje fram eit forhasta mindretalsbudsjett. For sjølv om SV hadde vore med på det, og sjølv om det var veldig mange saker SV hadde drive fram, så hadde ikkje det budsjettet hatt eit fleirtal bak seg. Det kunne låst situasjonen meir enn det løyste noko. Når ein forhandlar budsjett, er ein ikkje ferdig før ein er ferdig – og alle må vere med.
– Var det feil av Raudt å gå saman med Arbeidarpartiet og Senterpartiet og la dykk og MDG stå åleine?
– Eg skjøner godt at Raudt er ivrige, for dei forhandlar budsjett for første gong. Eg har forhandla mange nok budsjett til å vite når det ikkje er godt nok.
– Klassekampen har skrive at landsstyret i SV var delt i spørsmålet om de skulle forhandle vidare eller ikkje. Var det ei djup splitting i partiet?
– Eg har vore ærleg på at vi var i tvil om vi skulle stå saman med mindretalet eller ikkje. Grunnen var at det var mange viktige saker vi var einige i, og som mange ønskte at vi skulle vere med og presentere og stå bak. Vi har forhandla fram, saman med andre, både auka bemanning i barnehagen, vidareføring av arbeidet med tannhelsereform, stopp i gruvedrift på havbotnen, meir pengar til både kommunar og kollektiv. Det er viktige saker. Grunnen til at vi likevel valde å ikkje gjere det, var at vi meinte vi ikkje var i mål.
– Kva røysta du for i det landsstyret?
«Vi var i tvil om vi skulle stå saman med regjeringa eller ikkje.»
— Kirsti Bergstø, leiar i SV
– Eg går ikkje inn på kven som har stemt kva eller sagt kva i debatten. Det er viktig at vi kan ha fortrulege prosessar internt i eit parti. Elles vil folk vegre seg for å kome med ærlege tilbakemeldingar eller seie kva dei faktisk meiner.
– På SV sine nettsider, under «Kvifor skal du stemme SV i staden for Rødt?», står det at det er fordi SV er i forhandlingsrommet og får ting til å skje, og ikkje berre står ute i gangen og roper. Er rollene blitt litt snudde mellom Raudt og SV no?
– Det vi har vist, er at vi får til ting. Men vi må jobbe ut frå det fleirtalet som finst. Då må alle vere med. Det hadde ikkje vore mogleg å få fleirtal for dette budsjettet utan at vi jobba for å få med MDG, på ein måte som òg var god nok for dei. Det må vere eit utgangspunkt for lagbygging på raudgrøn side at vi faktisk må ha alle med. Og så er det ein skilnad mellom SV og Raudt: Vi søkjer gjennomslag for politikken vår ved òg å søkje makt. Vi ønskjer regjeringsmakt. SV er eit parti som ønskjer å både ha makt og ta ansvar.
– Var det ein tabbe av SV å stille ultimatum om Palestina og oljefondet i valkampen?
– Situasjonen har endra seg veldig sidan då. På det tidspunktet var det eit pågåande folkemord og nokre av dei verste krigshandlingane vår generasjon har vore vitne til, samstundes som verda var for passiv. Gaza-krigen har på mange måtar vore vår tids Vietnam. Det er eit før og eit etter, for alle. Det var òg på eit tidspunkt då Jens Stoltenberg sjølv hadde lova å rydde opp etter stadige avsløringar om investeringar i den israelske krigsmaskina. Det trudde eg på – at den viljen var til stades.
– Kvifor klarte de ikkje å få gjennomslag for det?
– Vi prøvde. Og ein kan i alle fall ikkje vite kva som er mogleg før ein har prøvd. Vi hadde òg, i forhandlingane, parti som var einige med oss i det kravet. Både Raudt og MDG har sagt at dei vil ha oljefondet ut av Israel og ut av grove folkerettsbrot. Eg trur alltid ein kan få til meir når ein står saman enn når ein står åleine.
– Er du skuffa over at Raudt og MDG ikkje stod meir saman med dykk i den saka?
– Eg skulle ønskje vi kom lenger i det arbeidet, men det gjorde vi ikkje.
