Melding

Kunsten å spora av

Dei symboltunge kvinnehistoriene hos Tormod Haugland fengjer ikkje, men i detaljane glimtar det av gull.

Merete Røsvik
Vekk: Ei forsvunne ku byr på utfordringar i "Sirenene". Gravering av Bernard Essers frå 1930. Foto: Rijksmuseum Amsterdam, Wikimedia CommonsVekk: Ei forsvunne ku byr på utfordringar i "Sirenene". Gravering av Bernard Essers frå 1930. Foto: Rijksmuseum Amsterdam, Wikimedia Commons

Tormod ­Haugland

Sirenene

Roman

Forlaget Oktober 2024, 256 sider

Sirenene» av Tormod Haugland vart ei forvirrande lesaroppleving for meg. Handlinga er både kvardagsleg og usannsynleg, full av gjentakingar, men samtidig kaotisk. Er det realisme eller symbolisme, sjølvbiografi eller fri fantasi? Eg har kome til at svaret må vere: Ja, alt det der. Å vere dratt mellom motstridande krav og impulsar er det sentrale temaet, og det doble blikket på verda som det gir, pregar heile komposisjonen. Forvirringa er del av i estetikken.

Du må være abonnent for å lese denne artikkelen

Bli abonnent

Bokmagasinet

Kommentar

Om da Mummi­trollet finner et pent sted i skogen – men dessverre oppdager at det bor noen der fra før.

Intervju

Jan Erik Vold er både journalist og dikter, sier han. Nå, etter 20 år, legger han ned Voldposten – kanskje.

Kommentar

«Alle» skal gi ut bok. Men noen må faktisk skrive dem.