Melding

Kunsten å spora av

Dei symboltunge kvinnehistoriene hos Tormod Haugland fengjer ikkje, men i detaljane glimtar det av gull.

Merete Røsvik
Vekk: Ei forsvunne ku byr på utfordringar i "Sirenene". Gravering av Bernard Essers frå 1930. Foto: Rijksmuseum Amsterdam, Wikimedia CommonsVekk: Ei forsvunne ku byr på utfordringar i "Sirenene". Gravering av Bernard Essers frå 1930. Foto: Rijksmuseum Amsterdam, Wikimedia Commons
Roman

Tormod ­Haugland

Sirenene

Roman

Forlaget Oktober 2024, 256 sider

Sirenene» av Tormod Haugland vart ei forvirrande lesaroppleving for meg. Handlinga er både kvardagsleg og usannsynleg, full av gjentakingar, men samtidig kaotisk. Er det realisme eller symbolisme, sjølvbiografi eller fri fantasi? Eg har kome til at svaret må vere: Ja, alt det der. Å vere dratt mellom motstridande krav og impulsar er det sentrale temaet, og det doble blikket på verda som det gir, pregar heile komposisjonen. Forvirringa er del av i estetikken.

Les hele Klassekampen på nett

Få nyhetene som setter dagsorden, analysene som betyr noe og stemmene som teller. Abonner i dag.

Bli abonnent

Allerede abonnent?

Lag brukerLogg inn

Bokmagasinet

Essay

I David Peaces doku­men­ta­riske romanar er fotballen både besettelse og kollektiv kraft.

Blad, blad, blad

Hvem eier bladene vi leser?

Kommentar

Forlagenes krise er sivi­li­sa­sjonens krise; det må sies så sterkt.