Erik Poppes «Utvandrerne» hadde Sverige-premiere sist jul, men pandemien gjorde at norsk publikum måtte venta eit drygt halvår på filmen. I dette tilfellet har lageropphaldet hatt eit par positive effektar. Ikkje minst er filmen hovudsakleg tatt opp i seinsommarlys og haustlandskap, noko som gjer opplevinga av den historiske verda på lerretet og samtida utanfor kinoen meir lik kvarandre. Likskapane mellom då og no er nemleg den berande tanken i filmatiseringa. I desperasjonen og vågemotet som dreiv svenske småbønder til USA på 1840-talet, er det lett å få auge på dilemmaa til all verdas småfolk, som i dag forlét hus og heim for eit ukjent land, med von om ei betre framtid for barna sine.
Erik Poppe tolkar Vilhelm Mobergs epos som ein moderne saga med touch av Terrence Malick.
Det er den draumen …
