Lenge før metoo såg eg ei teaterforestilling i Oslo om ein fengselsdirektør som utnytta dei mannlege fangane på det grovaste. Han hadde òg ein søt sekretær som han prøvde å driva opp i eit hjørne. Men rettferda sigra til slutt, og han gjekk på trynet «Til velfortiente Straf for sig/ Og Ligesindede til Afskye og til Skræk», som det heiter hos Johan Herman Wessel.
