Bokmagasinet

A. O. Vinje

fylte opp avis etter avis, uke etter uke, på et bastardspråk han formet selv.

Heidi Furres nye roman er skrive etter ein sorglogikk som er både forvirrande og rørande.

Rapport frå sorglandet

KAOTISK: Heidi Furre skreller vekk eit lag av konvensjonar rundt sorga i sin nye roman. FOTO: JULIA NAGLESTAD

Det er forbausande kor lite som skal til for å rykke i vanen: Ein roman kjem i eit uvanleg format, med breie sider, mest som i ei diktbok, og legg seg litt annleis i hendene: sidene brettar seg ut på ein ny måte når du les, leseflyten fell inn i eit nytt spor.

Brageprisens prioriteringer, sett gjennom Linda Hansens bullshitfilter.

Safe space

KommentarAstrid Hygen Meyer

Den oppveksten», kan den deprimerte tobarnsfaren Svein Sjöberg plutselig si om en luguber, småkriminell sambygding, med beundring i stemmen: «alt han har måttet utstå, han burde hatt krav om millionerstatning». Svein, som er en sentral figur i Kyrre Andreassens roman "Ikke mennesker jeg kan regne med", er høy på en nyoppdaget ærbødighet for den personlige tragedien – for Svein Sjöberg er selv på en åpenhetsreise etter en depresjon.