Den tid tekstar blei produserte med kulepenn på papir, heldt eg skrivekurs for ein flokk med allmennlegar som gjerne ville ha eit ord med i samfunnsdebatten. Eg hugsar ikkje lenger kva slags oppgåver eg gav dei, men eitt av svara går eg omkring og minnest, like mykje på grunn av den omskiftelege handskrifta som fordi det var spennande å lesa.
Ikkje søtt, ikkje surt, ikkje bittert – men salt. Solveig Aareskjold skriv om det ho sjølv vil i Klassekampen kvar laurdag.
