I laurdagens «Solveigs salt» vart dessverre siste setning kutta. Avslutninga skulle ha vore slik: «Då gjekk det ikkje lenge før det blei eit mål i seg sjølv å kontrollera reaksjonane til andre menneske òg, tvinga dei til å stå stilt og smila underdanig når dei helst ville flykta eller slåst, slik det er når ein held slavar, eller tek inn på eit hotell der personalet er på randa av samanbrot.» Red.