Heilt til den tredje morgonen var eg svært fornøgd med frukostkafen i Faro, Portugal. Då oppfatta ikkje personalet lenger at eg var der. Etter å ha venta ein halvtimes tid spurde eg jenta bak disken kor det blei av kaffien og hornet mitt. Ho reagerte med sterk skjelving og ein flaum av tårer. Endå var det fleire koplingar som måtte klikka på plass i hjernen min før eg oppfatta at det var kaféverten, som følgde med frå den andre enden av disken, som tvinga henne til å nekta meg servering. Dritjobben med å driva bort den uønskte kunden fall på henne fordi ho stod lågast i den interne hakkeordenen.
Ikkje søtt, ikkje surt, ikkje bittert – men salt. Solveig Aareskjold skriv om det ho sjølv vil i Klassekampen kvar laurdag.
