«Sex er som å gå i filmklubben: Filmen er som regel bra, men samtalen etterpå er klein.» Dette er, fritt etter minnet, sluttpoenget i ei teikneseriestripe som stod på trykk i Trondheim Filmklubbs program på slutten av 1980-talet, gullalderen for filmklubbrørsla. På teikningane kunne ein sjå eit par som pusta ut side om side i senga. Kvinna røykte ein sigarett (det var 80-talet), medan mannen ordrikt analyserte sin eigen innsats, før han spurte kva som fungerte og ikkje for henne.