I barndomen las eg om kloke dyr som overlevde trass i all motgang, om revar som berga seg unna jegerane, og om kattar som greidde seg aleine uti villmarka vinteren igjennom. Det glei trinnlaust over i unge jenter som hadde hestar som lystra berre dei, og unge menn som kom ridande inn i den støvete vesle præriebyen og hamla opp med alle dei slemme skurkane.

Ikkje søtt, ikkje surt, ikkje bittert – men salt. Solveig Aareskjold skriv om det ho sjølv vil i Klassekampen kvar laurdag.