Solveigs salt

Pilsner i snor

Intim omgang med hannflaska vil øydeleggja henne sosialt.

Solveig Aareskjold (Forfattar)

I desse dagar sviv jordkloten inn i den meteorsvermen som viser seg i stjernebiletet Persevs og derfor heiter Perseidane. Dei blir òg kalla tårene til sankt Laurentius, som skal ha lide martyrdøden mot slutten av det gamle Romarriket. Etter tradisjonen blei han steikt langsamt på ei rist, men folk som har greie på det, seier at det er ein legende som har oppstått på grunn av ein stavefeil. Det mest sannsynlege er visstnok at han fekk hovudet hogge av.

Du må være abonnent for å lese denne artikkelen

Bli abonnent

Solveigs salt

Hor og straff

Den nittande februar 1839 kom lensmannen med to vitne til Peder på Nevland i Gjesdal for å krevja inn dei nitti spesidalarane han var dømd til å betala ekskona Sofia fordi ho ikkje orka vera gift med han lenger. Med sakskostnader på ti spesidalar i tillegg tilsvarte det prisen på minst tolv kyr. Så mange pengar hadde Peder ikkje, så lensmannen tok beslag i husdyr og innbu. Alt saman blei omhugsamt ført til protokolls, derfor veit me at han berre hadde sju kyr, og at to av dei heitte Pelekana. Dei fem andre heitte Knaprei, Sølvros, Lindokka, Flinkeros og Rosa. Namna på dei åtte mennene som var utnemnde til å fastsetja vederlaget, er òg skrivne ned. Peder hadde sjølv godkjent dei, og hadde nok aldri sett for seg at alle saman skulle stilla seg bak Sofia.

Solveig Aareskjold

Aleine i 1846

Det finaste med filmane om Harry Potter er at dei same ungane var med frå år til år, slik at ein kunne sjå dei veksa opp. Den populære tv-serien «Sex And The City», som kom ut i seks sesongar frå 1998 til 2004, viser utvikling og modning hos vaksne, frå krav på full fridom til langsam aksept av ansvar. No er rollefigurane tilbake i «And Just Like That», som er like ujamn og tøysete som forløparen, og med same overraskande glimt av visdom. På ein måte er han betre, fordi miljøet er meir omfattande og hudfargen på dei medverkande meir variert. Elles er luksusforbruket like tankelaust som før, og det einaste forsøket på å trekkja inn naturen er når Miranda mistar mobilen under ein strandryddingsaksjon og plutseleg er fullstendig bortkomen i eit tomt og ukjent univers. Men det stivpynta bymennesket Carrie utsett seg frivillig for den perspektivutvidinga det medfører å bli saman med gamlekjærasten Aidan, som bur langt ute på landet og har ein tenåringsson som heller vil døy enn å ha stemor. Sjølv bur Carrie i eit herskapshus i New York frå 1846, og mens kjærleiksdramaet går sin gang, diktar ho det inn i ein historisk roman som endar med at hovudpersonen sit aleine i hagen sin. Forleggjaren synest at det er ein altfor sørgjeleg slutt for den lesargruppa som boka er skriven for, og vil at ho skal føya til eit ekstra kapittel.

Solveig Aareskjold

Å lesa og å leva

Iblant høyrer eg folk seia at dei skulle ha lese fleire bøker. Og når ein lid av åndeleg tørke og treng å få nye tankar inn i hovudet, kan lesing vera til god hjelp. Men livet er fullt av ting som ein aldri får gjort, og som det står i Det gamle testamentet: «Det er ingen ende på all bokskrivingi, og mykje gransking armar ut kroppen.» På den andre sida er det bra for demokratiet at bøker blir skapte og opplevde. For når ein tileignar seg tankar som eit anna menneske har skrive ned, går ein inn eit anna sinn. Så sant ein er i stand til å lesa om ting som ein ikkje veit frå før, inneber det at ein skiftar utsiktspunkt og utsett seg for åtak på dei verdiane som ein deler med sine nærmaste. Det gjer oss både smidigare og meir hardføre.

Solveig Aareskjold