Solveigs salt

Middag hos oss

Det finst ingen i heile verda som er for fine for meg.

Solveig Aareskjold (Forfattar)

I teikneserien Calvin and Hobbes, på norsk Tommy og Tigern, er det ei side der foreldra ser gjennom nokre reklamebrosjyrar som dei har fått i postkassen. «Kvifor får eg kjensla av at samfunnet prøver å gjera oss misnøgde med alt me gjer og utrygge på kven me er?» spør faren, og mora svarer at det er fordi at dersom folk tenkte på verkelege problem og behov i staden for oppkonstruerte begjær, ville økonomien kollapsa. Konklusjonen er at å kasta reklamen vil gjera dei til terroristar. Det er ei patriotisk plikt å kjøpa det som hindrar dei i å leva eit enkelt liv.

Du må være abonnent for å lese denne artikkelen

Bli abonnent

Solveigs salt

Pilsner i snor

I desse dagar sviv jordkloten inn i den meteorsvermen som viser seg i stjernebiletet Persevs og derfor heiter Perseidane. Dei blir òg kalla tårene til sankt Laurentius, som skal ha lide martyrdøden mot slutten av det gamle Romarriket. Etter tradisjonen blei han steikt langsamt på ei rist, men folk som har greie på det, seier at det er ein legende som har oppstått på grunn av ein stavefeil. Det mest sannsynlege er visstnok at han fekk hovudet hogge av. Eg har enno ikkje funne ut av om det var ved dette høvet han felte dei skinande tårene som for til himmels og blei ein del av solsystemet, eller om han gjorde det i sitt daglege virke som god kristen. Eg hadde ikkje eingong visst at han gret, om det ikkje var for ei sorgmunter dansk vise som ofte blei spelt på norsk radio i gamle dagar, om nokre ølflasker som heng til kjøling bak båten ein sommardag på sjøen. Skipperen drikk tett frå morgon til kveld, og visa sluttar litt gåtefullt med at: Stjernerne skrider – Laurentius brister i gråd. To pilsnere i en snor efter en båd. Etter kvart som flaskene blir henta opp og tømte, blir to nye lagde uti.

Solveig Aareskjold

Å lesa og å leva

Iblant høyrer eg folk seia at dei skulle ha lese fleire bøker. Og når ein lid av åndeleg tørke og treng å få nye tankar inn i hovudet, kan lesing vera til god hjelp. Men livet er fullt av ting som ein aldri får gjort, og som det står i Det gamle testamentet: «Det er ingen ende på all bokskrivingi, og mykje gransking armar ut kroppen.» På den andre sida er det bra for demokratiet at bøker blir skapte og opplevde. For når ein tileignar seg tankar som eit anna menneske har skrive ned, går ein inn eit anna sinn. Så sant ein er i stand til å lesa om ting som ein ikkje veit frå før, inneber det at ein skiftar utsiktspunkt og utsett seg for åtak på dei verdiane som ein deler med sine nærmaste. Det gjer oss både smidigare og meir hardføre.

Solveig Aareskjold

Porse­lens­figur

The Girl in a Swing, jenta i dissa, eller huska som dei seier på Austlandet, er ein roman frå 1980 av engelskmannen Richard Adams. Ho handlar om det korte ekteskapet mellom Alan, ein forretningsmann med solid familiebakgrunn, og Karin, ei vakker ung kvinne utan fortid. Ho har lagt alt bak seg for å starta på nytt i eit nytt land, frå topp til tå innstilt på kjærleik, alltid klar til sex. Det liker Alan svært godt. Iblant tenkjer han på henne som ein slags erotisk helgen. Karin er då òg på alle vis eit patriarkalsk ideal, søt og pen og snill, og veldig flink til å støtta mannen sin på alle vis. Utan tidlegare erfaring i bransjen blir ho straks ein eineståande medhjelpar i den kombinerte antikvitets- og steintøybutikken hans.

Solveig Aareskjold