«Av alle trusler vi står overfor, er kanskje tapet av en objektiv virkelighet den farligste. Sannhetens død er ondskapens endelige seier. Når sannheten forlater oss, når vi lar den gli bort, når den rives ut av hendene våre, blir vi sårbare for lystene til de monstrene som roper høyest.»
Allerede abonnent? Logg inn
Hva ville Astrid Lindgren ha gjort? Hva ville hun ha sagt? Jeg tenkte på henne da jeg hørte Sarah Gaulin i Likestilling- integrering og mangfold (Lim) og Noor Bhatti fra Muslimsk Dialognettverk debattere hijab-forbud for barn under 15 år på «Dagsnytt 18» før helga. Begge argumenterte med barnekonvensjonen. Men hva er egentlig beste for ei jente under 15 år – å gå med hijab, eller ikke? Kanskje Astrid Lindgren ville sagt at spørsmålet var feil stilt. Hijab-debatten dukker opp med jevne mellomrom. Den skaper støy på sosiale medier, den splitter befolkningen, og i verste fall kan den føre med seg en del skittkasting og hatkriminalitet. Jenter med hijab får sin del av dritten. Samtidig er det blant jentene med hijab vi finner dem som utsettes for alvorlige former for sosial kontroll. Astrid Lindgren var ikke så glad i regler eller kontroll.
Åse BrandvoldByråkratiet har fått eit dårleg rykte, og det har vorte veldig populært å skulle svekkje det eller gjere det mindre. Erna Solberg og Høgre går no til val på å avbyråkratisere, og Elon Musk gjorde det til si hovudoppgåve i 130 dagar. Viss du trur at byråkrati er noko negativ, så kan du jo forsøkje å vitje ubyråkratiske statar som Somalia, Sudan eller Syria. Byråkrati er nemleg kjenneteiknet på ein moderne, sivilisert, effektiv og velfungerande stat. Byråkrati tyder at samfunnet vert styrt etter reglar og faste strukturar, at alle vert handsama likt, og at familieband eller venskap ikkje spelar inn når avgjerder vert fatta eller folk vert tilsett. Når folk er irriterte på byråkratiet, seier dei gjerne at det burde bli nytta meir skjønn. Å nytte skjønn i staden for rigide reglar, er å opne for forskjellsbehandling og venetenester. Det er likevel ikkje slik at meir byråkrati alltid er betre.
Aleksander ÅsnesDet er ikkje berre å flytte til Førde, sa klubbleiar i Fredskorpset Marianne Jorddal med forakt i røysta då eg intervjua henne for Dagsrevyen i 2017. Same dagen hadde dei tilsette der fått beskjeden om at kommunalminister Jan Tore Sanner med tvang skulle flytte Fredskorpset frå Oslo til Førde, og dei tilsette var både sinte og i sjokk. Men klubbleiar Jorddal flytta faktisk til Førde, Fredskorpset var døypt om til Norec, og det heile vart ei suksesshistorie. Det synte seg at det gjekk heilt fint å drive eit forvaltningsorgan i Utanriksdepartementet frå Sunnfjord. Og medan det å miste 53 arbeidsplassar for folk med samfunnsvitskapleg kompetanse ikkje betyr noko i det heile teke for Oslo, så betyr det svært mykje for Førde å få tilført det. Å nytte politikk på den måten for å fordele kompetansearbeidsplassar kringom i landet er sosialdemokrati på sitt beste, men det er mest berre under borgarlege regjeringar at det vert teke slike grep. Det er fordi det er ekstremt upopulært i fagforbunda som organiserer dei tilsette. Heile Førde er eigentleg ein sosialdemokratisk konstruksjon. I 1960 var det ei landbruksbygd med kring tusen innbyggjarar.
Aleksander Åsnes