På tampen

Beisk indremedisin

Historia om Nadav Lapids filmsatire «Yes» viser at det enno finst ein debatt om sionisme i Israel.

Guri Kulås
Går som ei and, gakkar som ei and …: Ariel Bronz spelar musikaren som prostituerer seg både seksuelt og kunstnarisk i Nadav Lapids «Yes». Hovudrolla, mykjeseiande kalla Y. etter den hebraiske bokstaven yod, er i seg sjølv ei drøfting av jødisk identitet. Foto: Cannes filmfestivalGår som ei and, gakkar som ei and …: Ariel Bronz spelar musikaren som prostituerer seg både seksuelt og kunstnarisk i Nadav Lapids «Yes». Hovudrolla, mykjeseiande kalla Y. etter den hebraiske bokstaven yod, er i seg sjølv ei drøfting av jødisk identitet. Foto: Cannes filmfestival

For den som berre ser Israel gjennom krigsdekkinga i norske media, har den israelske allmenta verka nær monolittisk etter 7. oktober. Upåverka endåtil av freds­krava frå familiane til gislane. Og spør du den kanskje mest internasjonalt kjende israelske filmskaparen for tida, den høgmælte anti-sionisten Nadav Lapid, vil han i sterke ordelag stadfesta at ytringsrommet i fødelandet er uleveleg trongt, og har vore det lenge.

Du må være abonnent for å lese denne artikkelen

Bli abonnent

Kultur

Ideer

Ved årtu­sen­skiftet bygde to brødre en middel­al­derby i Skåne. Arki­tek­tur­opp­røret har gitt Jakriborg en ny runde i rampelyset.

Ved veis ende

Den kenyanske forfat­teren Ngugi wa Thiong’o er død. Kjernen i hans bøker var afrikansk stolthet og identitet.

Kulturuka

Lite visste eg at Tom Cruise skulle utløyse ei eksis­ten­siell krise