På tampen

Beisk indremedisin

Historia om Nadav Lapids filmsatire «Yes» viser at det enno finst ein debatt om sionisme i Israel.

Guri Kulås
Går som ei and, gakkar som ei and …: Ariel Bronz spelar musikaren som prostituerer seg både seksuelt og kunstnarisk i Nadav Lapids «Yes». Hovudrolla, mykjeseiande kalla Y. etter den hebraiske bokstaven yod, er i seg sjølv ei drøfting av jødisk identitet. Foto: Cannes filmfestivalGår som ei and, gakkar som ei and …: Ariel Bronz spelar musikaren som prostituerer seg både seksuelt og kunstnarisk i Nadav Lapids «Yes». Hovudrolla, mykjeseiande kalla Y. etter den hebraiske bokstaven yod, er i seg sjølv ei drøfting av jødisk identitet. Foto: Cannes filmfestival

For den som berre ser Israel gjennom krigsdekkinga i norske media, har den israelske allmenta verka nær monolittisk etter 7. oktober. Upåverka endåtil av freds­krava frå familiane til gislane. Og spør du den kanskje mest internasjonalt kjende israelske filmskaparen for tida, den høgmælte anti-sionisten Nadav Lapid, vil han i sterke ordelag stadfesta at ytringsrommet i fødelandet er uleveleg trongt, og har vore det lenge.

Du må være abonnent for å lese denne artikkelen

Bli abonnent

Kultur

Teater

Tage Pettersen (H) mener det var feil å avvise forslaget om et tilbygg til Natio­nal­thea­tret. – Det blir en svekkelse av akti­vi­teten i sentrum.

Kulturtirsdag

Fra Kris­tian­sand til etter­krigs­tidens California-mot­kul­turer: Norge feirer utvand­rer­ju­bi­leet, men Reidar Wennesland valgte en alternativ vei.

Ved veis ende

Kine Aune (1943–2025)