Det er mørk og kald januar. Eg sit og skriv på eit føredrag om forfattaren Arne Garborg. Nyhende rullar i bakgrunnen. Eit uvêr er på veg mot Sør- og Austlandet. Snart kjem ein ny storm inn frå vest.
Arne Garborg ville neppe ha vore nådig om han brått vakna i januar 2025. Samstundes kunne han som ingen annan gjeve oss håp.