Ikkje so få misnøgde arbeidarpartifolk leikar med Raudt-tanken. Det er partifolk som ynskjer at Arbeidarpartiet skal ta steg vekk frå marknadsliberalismen; som er frustrerte over at partileiinga og «sersjantnivået» ikkje viser teikn til å gjera dette; som ynskjer sterkare medvit om at Arbeidarpartiet er eit sosialdemokratisk parti, med alt det burde innebera. Det er partikameratar som meiner Raudt-folk som Mímir Kristjánsson, til dels òg Bjørnar Moxnes vel so mykje som eigne partifelagar stend for den politikken som burde vera Arbeidarpartiet sin.