Denis Villeneuve gjev om sider substans til si storslegne, stormannsgalne bildetolking av Frank Herberts sciencefictionepos «Dune» (1965–85). I del to (som fører spelelengda opp i fem timar og femten minutt) skil Villeneuve tydeleg lag med David Lynchs summariske 1984-film. Kanadiaren, som har skildra valdsspiralar i alt frå «Nawals hemmelighet» til «Sicario», vel å problematisera (mis)bruk av religiøs makt til å nå politiske mål. Innanfor ei Hollywood-ramme er resultatet slett ikkje dårleg.
«Dune: Del 2» er ikkje ei dårleg drøfting av fundamentalistisk vald.
Jihad vs. revolusjon
