I opninga av tredje band i Solvej Balles romanserie har forteljaren møtt eit menneske med hukommelsen intakt. Det er eit sjokk: Tara Selter har vakna 1144 gongar til den same novemberdagen og trudd at ho har vore åleine om å hugse gårsdagen og dagane som går. Ingen av menneska ho møter, viser teikn til å vere medvitne gjentakinga, men på ei førelesing i Düsseldorf, der ho studerer romarrikets sivilisatoriske vekst og fall, oppdagar ho ein i salen som har grøn skjorte éin dag, blå den neste. Det går ikkje an: «For den attende november skifter ikke skjorte. [...] I den attende november har mennesker mønstre [...]», heiter det i Trude Marsteins omsetjing. Tara har oppdaga eit avvik, eit mønsterbrot, ein sprekk.
Solvej Balle sender små sjokk og store vyar inn i det ekspanderande romanuniverset sitt.
Mønsteret raknar
