Statisk støy frå ein radiomikrofon er det første vi høyrer og ser i Mark Jenkins «Enys Men». Det gamle, analoge kommunikasjonsapparatet, filma i 16mm-bilete like grovkorna som lyden, er eit varsel om at fortida spelar ei vel så stor rolle i denne forteljinga som i Jenkins debut, fiskardramaet «Bait» (2019). Også her er fortidig filmteknologi ein del av verket og ingen gimmick.
Heimstaddikting og eksperimentell kunst på ei og same tid.
Sjå ikkje tilbake
