Lina Breidabliks debutroman er for flyktig for sitt eige beste.

Alt går

Kanskje, kanskje ikkje: Forteljaren i «Heime aleine» held moglegheita open for at ho ein gong skal spele squash igjen. Illustrasjon: Pearson Scott Foresman/Wikimedia Commons

Det meste i livet til eg-forteljaren i Lina Breidabliks debutroman verkar å vere mellombels. Ho er vaksen, men framleis ung, utan eigen familie og store forpliktingar forutan seg sjølv. Ho har ein jobb, men det er eit vikariat, og ho takkar nei til fast stilling. Ho er på veg ut av husværet ho leiger, og må finne seg noko nytt. Ho bur i Oslo, men kjem frå ei bygd ved ein fjord, etter alt å døme på Vestlandet. Bakgrunnen frå bygda kan få lesaren til å tenkje: Bur ho kanskje mellombels i Oslo òg?

Bokmagasinet