Neste veke er det Oslo Pix, og festivalen både opnar og sluttar med skandinaviske Cannes-snakkisar: Kristoffer Borglis «Syk pike» og Ruben Östlunds Gullpalmevinnar «Triangle of Sadness». Det er ulike filmar, men som satirar er dei også begge del av ei bølgje internasjonale film- og serieproduksjonar som tematiserer narsissistisk image-kultur og ei destruktiv drift etter privilegerte luksusliv. Både Borgli og Östlund går langt i å bruka groteske verkemiddel for å få fram tydelege bodskapar. Begge filmskaparar legg òg til rette for å la publikum le av sjølvhøgtidlege karakterar, som blir fråtekne regien på si eiga sjølviscenesetting for å bli nedverdigande reduserte til kroppar ute av kontroll.
Karikaturen i «Syk pike» er for sterk til å fungera heilt som attkjenneleg satire, men vittig er han.
Ei pille for alt
