I samfunnet vårt er døden noko som er heilt skjult. Ikkje den abstrakte døden, den ein møter i media, men den konkrete, den som rører ved ein sjølv. Dette er den berande tanken i opninga av Karl Ove Knausgårds «Min kamp». Og han har rett, sjølvsagt har han det. Med mindre du søker deg til barnelitteraturen, til biletbøkene.
Djupt original: «Bror min» opnar for noko vår moderne verd har gløymd.
Mellom levande og døde
