Dette skriv eg i forkant og i etterkant av Oslo internasjonale poesifestival i helga. Etterkanten av denne kjolen i diktet til Liv Mevang i Ordskygger frå 1986 har sneidd forbi meg mange gonger sidan poeten las diktet på Cafe Nordraak same året. Kjolen skapte ei rørsle i rommet og utløyste ein jubel i dei tronge romma. Sukket frå hjartas buk kom spontant og kvervla kveldens opplesing vidare. Eg såg opp og møtte medarrangør Jón Sveinbjørn Jónssons poesifrelste blikk.
Dikt kan skape ei rørsle og utløyse ein jubel.
Kjolen tom
