Dette skriv eg i forkant og i etterkant av Oslo internasjonale poesifestival i helga. Etterkanten av denne kjolen i diktet til Liv Mevang i Ordskygger frå 1986 har sneidd forbi meg mange gonger sidan poeten las diktet på Cafe Nordraak same året. Kjolen skapte ei rørsle i rommet og utløyste ein jubel i dei tronge romma. Sukket frå hjartas buk kom spontant og kvervla kveldens opplesing vidare. Eg såg opp og møtte medarrangør Jón Sveinbjørn Jónssons poesifrelste blikk.