På film har sexprat blant menn sørgeleg ofte vore variantar av det Donald Trump kalla «garderobeprat» og helst brukt som oppspel til å visa sjølve akta. I Dag Johan Haugeruds siste, essayistiske spelefilm «Sex» er samtalen heilt frigjort frå handlinga og (ikkje uventa) flytta ut frå klaustrofobisk testosteronfylde garderobar, strippebarar og andre herreklubbar. Haugerud tar praten opp på Oslos tak under ein fysisk og metaforisk høg himmel. Her er arbeidsplassen til den namnlause feiaren (Jan Gunnar Røise) og arbeidsleiaren (Thorbjørn Harr): openhjartige arbeidskameratar og omsorgsfulle familiefedrar i høgst alminnelege, heterofile ekteskap.