I scenekunsten blir det kalla regiteater når regissøren frigjer seg frå føringane til dramatikaren, og lèt verket gje uttrykk for regissørens eigne idear og kunstnariske ønskje. Med denne definisjonen i bakhovudet, kan ein seia at Sara Dosa driv ein slags «regidokumentarisme» i sin Oscar-nominerte portrettfilm «Fire of Love», om dei ein gong så vidkjende vulkanologane Katia og Maurice Krafft, som levde og døydde ved aktive vulkanar.