Ein sommarmorgon for nokon år sidan vakna eg heime hos foreldra mine i Bergen. Leilegheita ligg på Nøstet, nesten nede i vasskanten, med folk som badar og solar seg. Hurtigruta kjem og går, ein fiskebåt tøffar innom no og då. Denne morgonen stod eg opp og gjekk inn i stova, som vanleg, temmeleg omtåka og morgongretten, som vanleg. Men det var liksom noko som ikkje stemte. Det tok meg eit par sekund før eg skjønte det: Utsynet gjennom vindauga var vekke. Damsgårdsfjellet, Askøybrua, heile Laksevåg var slukt av eit … høghus? Hadde naboen smelt opp ei bustadblokk i løpet av natta? Det gjekk nok eit søvndrukke sekund, så forstod eg: Eg såg rett inn i eit gigantisk cruiseskip.