Nøyaktig klokka 16 på julaftan stod me, kanskje rundt tretti stykk, samla ute på ein liten plass i Bergen sentrum. Byfjella hadde fått eit melisdryss av snø, himmelen var bleikrosa. Ein nabo hadde sett i gang eit nydeleg initiativ: Me skulle samlast og synga nokre julesongar, før alle tusla heim til pinnekjøtet. I mangel på forsongar var ein liten høgtalar tatt med, så sjølvaste Sissel (Kyrkjebø, i Bergen går ho berre på fornamn) fekk vera forsongar og dra i gang gjengen.