Det var i 1970, i første klasse på lærarskulen i Stavanger, at eg første gong såg ein mann gå av hengslene på grunn av noko eg hadde skrive. Det gav eit innsyn i menneskeleg villfaring som eg ikkje skjøna rekkevidda av før eg for nokre dagar sidan las det på ny.
Ikkje søtt, ikkje surt, ikkje bittert – men salt. Solveig Aareskjold skriv om det ho sjølv vil i Klassekampen kvar laurdag.