Frå tilhaldsstaden min midt i kulturlandskapet ser eg til mi store glede at dei vidstrekte, nedslitne og vasstrekte engene som omgjev hagegjerdet på alle kantar, endeleg blir pløgde og harva igjen. Breie såmaskinar køyrer att og fram, og kornspirene bryt opp or mørk mold under vårhimmel og lerkesong. Men straks det kjem ei regnbye, ligg det dammar av vatn over det heile.

Ikkje søtt, ikkje surt, ikkje bittert – men salt. Solveig Aareskjold skriv om det ho sjølv vil i Klassekampen kvar laurdag.